Այսօր առավոտյան իմ ֆեյսբուքյան ընկեր գյումրեցի Միքայել Միքայելյանը գրեց, որ երեկ իր բարեկամներից մեկի տանը Վարպետիս` Էդուարդ Արծրունյանի դիմանկարներից է տեսել:
Ուշ աշնան վերջին անձրևն է տեղում, օրն էլ ավարտին է մոտենում: Գառնեցի Գրիգոր բիձու տնից թխվող լավաշի բույրն է տարածվում : Բոլորն անհամբեր սպասում են, թե երբ պիտի թոնրից հանվի վերջին լավաշը, որպեսզի ոտքերը կախեն թոնրի մեջ ու մի լավ տաքանան. կարծես այդ մի օրվա ջերմությունը պիտի ապահովի գալիք ձմեռվա ջերմությունը:
Դիլիջանն իմը դարձավ միայն չորրորդ այցելության ժամանակ:Երևի պատճառն այն էր, որ նախորդ այցերս շատ հպանցիկ էին և քաղաքը լիարժեք ճանաչելու և զգալու համար քիչ ժամանակ եմ ունեցել: