воскресенье, 25 января 2015 г.

ԱՐԱՂ ՈՒ ՋՈՒՐ...

 Կեսդարյա ժամանակահատվածը չի խաթարել Արզնու ձորի բնապատկերը: Հանքային աղբյուրների, գետի, բնության և   մատուռի  ամբողջականության մեջ Արփիկ տատը վաղուց է իր տեղը գտել: Նա 50 տարի  իր ամեն օրն  այս ձորում է անցկացրել: Վերջերս նա վատառողջ է, այդ է պատճառը, որ մեր հանդիպում կայացավ նրա տանը:

ԻՆՉՊԻՍԻ ՄԱՐԴ ,ԱՅՆՊԻՍԻ ԱՐՎԵՍՏ

Նոյեմբերի վերջերին էր, երբ մեքենայով երթևեկելիս Լենիգրադյան փողոցի կանգառներից մեկում   Ֆելիքս Եղիազարյանին տեսա: Մտածեցի` ինչ լավ է` նկարիչը Հայրենիք է վերադարձել: Որոշ ժամանակ անց էլ մամուլից տեղեկացա, որ օրեր առաջ ԱՄՆ-ում` երկար հիվանդությունից հետո, նկարիչը վախճանվել է: Անկեղծ ասած, այդ լուրը ցնցեց ինձ` նախ այն, որ նկարիչն այլևս չկա և այն, որ քանիերորդ անգամ նման խոհրդավոր իրավիճակների եմ բախվում: 
Տարիներ առաջ նկարչի մասին նյութ էի հրապարակել ու իմ արխիվում նրա աշխատանքների մի քանի լուսանկարներ են պահպանվում,այսօր դրանք  մեծ սիրով արվեստասերի դատին եմ հանձնում: Այս կերպ  ինձ թեթևացած եմ զգում, բացի այդ շատ եմ ուզում, որ Ֆելիքս Եղիազարյան արվեստագետին Դուք ևս ճանաչեք. նա շատ արժանի է:

пятница, 23 января 2015 г.

EDUARD ARTSRUNYAN. L’ARTISTE DES ARTISTES

   L'artiste peingnait sa dernière toile, et il ne savait pas à ce sujet, personne ne savait à cela. La rose rouge à ma main, le couvre-chef enveloppé à ma tête , je jouissais le plus   beau moment de ma vie.  Sous les sons paisibles de voix de Frank Sinatra baissait une belle  soirée tranquille du jour de l’an.