Օգոստոսի 20-ը չորեքշաբթի օր է, թվում է`ոչնչով չտարբերվող ամենասովորական
աշխատանքային օրերից մեկը: Մենք այդ օրն առավոտյան մեքենայով Սևանի Արևիկ գյուղից Վարդենիս
քաղաք ենք ուղևորվում: Ու առիթը կրկին Էդուարդ Արծրունյանն է:Ամեն անգամ նա ինձ Հայաստանի
այս կամ այն անկյունն է նետում` ուզում է, որ ես իր նման հայրենաճանաչ լինեմ, ուզում
է, որ գրիս հերոսներն իր կտավների կերպարների նման սովորական հայ մարդը լինի, որ ես էլ իր նման զգամ ու սիրեմ Հայրենիքս….
