Այսօր Էդուարդ Արծրունյանի նվիրած Ստեփան Աղաջանյանի հին պատկերագրքի միջից օրացույցի մի թերթիկ գտա ու ակամայից հուշերիս ժապավենը 5 տարի ետ պտտվեց:
среда, 21 мая 2014 г.
среда, 14 мая 2014 г.
ՄԻ ՈՐՄՆԱՆԿԱՐԻ ՀԵՏՔԵՐՈՎ...
Այսուհետ Էջմիածին այցելելիս
ոչ թե քայլերս Մայր եկեղեցի կուղղեմ, այլ Գևորգյան
ճեմարան` այնտեղ գտնվող կոմիտասյան որմնանկարով
հիանալու համար: Անկեղծ ասած, երբ տեղեկացա
որմնանկարի մասին , մտքովս չէր անցում, որ
այդ տեսակ յուրօրինակ հորինվածքով մշակութային հուշարձանի եմ հանդիպելու:
среда, 7 мая 2014 г.
ԸՆԴԱՄԵՆԸ `ՍԵՐ ԵՎ ՀՈԳԱՏԱՐՈՒԹՅՈՒՆ...
пятница, 2 мая 2014 г.
ԼՈՒՅՍ ԼՈՒՍԻՆԵ
Լուսինե Զաքարյանին կյանքումս մեկ անգամ եմ տեսել`Էջմիածնում` կիրակնօրյա պատարագի ժամանակ, սպիտակ ասեղնագործ գլխաշորը գլխին, աչքերը փակ երգելիս: Խնկաբույր եկեղեցին մշուշոտ էր` գրեթե շարժվելու տեղ չկար: Ու բոլորի հայացքը Լուսինեին էր ուղղված ... Նրան եկեղեցում անակնկալ հանդիպելու փաստից մի տեսակ շշմել էի ու աչքերս առանց թարթելու, անշարժացած ու շունչս պահած Լուսինեին էի նայում`ախր միայն հեռուստացույցով էի նրան տեսել ու ընդամենը 9 տարեկան էի...
Подписаться на:
Сообщения (Atom)