Լուսինե Զաքարյանին կյանքումս մեկ անգամ եմ տեսել`Էջմիածնում` կիրակնօրյա պատարագի ժամանակ, սպիտակ ասեղնագործ գլխաշորը գլխին, աչքերը փակ երգելիս: Խնկաբույր եկեղեցին մշուշոտ էր` գրեթե շարժվելու տեղ չկար: Ու բոլորի հայացքը Լուսինեին էր ուղղված ... Նրան եկեղեցում անակնկալ հանդիպելու փաստից մի տեսակ շշմել էի ու աչքերս առանց թարթելու, անշարժացած ու շունչս պահած Լուսինեին էի նայում`ախր միայն հեռուստացույցով էի նրան տեսել ու ընդամենը 9 տարեկան էի...
Комментариев нет:
Отправить комментарий