ՄԻ ՆԿԱՐԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ՝ ՎԱՐԴԳԵՍ ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑԻ «ՍԱԼՈՄԵՆ»

Վ.  Սուրենյանց. Սալոմե 1907, ՀԱՊ

  Հայ արվեստասերների կողմից  ամենաճանաչված և փնտրված արվեստի գործերից է Վարդգես Սուրենյանցի Սալոմեն: Այն 1929 թվականին  Մարտիրոս Սարյանի ջանքերով  Ազգային պատկերասրահում է հայտնվել և մշտական ցուցադրությունից գրեթե  չի հանվել՝ բացառությամբ այն ժամանակահատվածների, երբ նկարը ռեստավրացիայի բաժին է ուղարկվել ՝ վնասվածքները և ներկաշերտերը վերականգնելու նպատակով: Վերջերս  նմանատիպ վերականգնումից հետո՝  5-ամյա դադարից հետո,  Սալոմեն վերադարձավ մշտական ցուցադրության:

ԷԴՈՒԱՐԴ ԱՐԾՐՈՒՆՅԱՆԻ 95- ԱՄՅԱ ՀՈԲԵԼՅԱՆԻ ԱՌԻԹՈՎ...

 

    Էդուարդ Արծրունյան անունը հայ ժամանակակից կերպարվեստում շրջանառվել է դեռևս անցած դարի 60-ականներից, երբ երևան եկան այնպիսի նկարիչներ, ինչպիսիք են Մինաս Ավետիսյանը, Հակոբ Հակոբյանը, Հենրիկ Սիրավյանը , Աշոտ Հովհաննիսյանը, Օնիկ Մինասյանը, Աշոտ Մելքոնյանը և այլք: 

ԱՖՐԻԿԱՅՈՒՄ ԾՆՎԱԾ ՀԱՅԸ ՝ ԻՍԿԱՆԴԵՐ ԲՈՂՈՍՅԱՆ

 

2009 թվականն էր, երբ եթովպահայ նկարիչ Իսկանդեր Բողոսյանի մասին ակնկարկ հրապարակեցի, այն  ժամանակ ոչ-ոք չէր լսել արվեստագետի մասին: Եվ ահա 15 անց, երբ որոշեցի կրկին անդրադառնալ նկարչին,  համացանցը լի էր նրա  վերաբերյալ հրապարակումներով: Փաստորեն, այս երկարուձիգ 15 տարիները նպաստավոր էին Իսկանդեր Բողոսյանի արվեստի համար և  այս  ընթացքում հետաքրքրությունը նրա արվեստի նկատմամբ երբեք չի մարել:

Ի ՀԻՇԱՏԱԿ ՍԻՐԱԿ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆԻ

  Վերջերս  Կանադայում  93  ամյա հասակում  իր մահկանացուն կնքեց Իրանի ժամանակակից     արվեստի հիմնադիրներից   Սիրակ Մելքոնյանը:  

Սիրակ Մելքոնյանը ծնվել է  1930 թ.  հոկտեմբերի 15-ին Թեհրանում, այնուհետև  հոր աշխատանքի բերումով  տեղափոխվում են  Արաք  և 12 տարի անց կրկին վերադառնում մայրաքաղաք, որտեղ էլ պատանին ավարտում է միջնակարգ դպրոցը: Հենց այդ տարիներին էլ նա ծանոթանում է իր ավագ ընկերոջ՝ Մարկոս Գրիգորյանի հետ, ով ճակատագրական դերակատարություն է ունենում ապագա արվեստագետի կյանքում: 1950 թվականից  սկսած  Սիրակ Մելքոնյանի անունը հայտնվում է Իրանում տեղի ունեցող ցուցահանդեսների ազդագրերում:

ԷԴՈՒԱՐԴ ԱՐԾՐՈՒՆՅԱՆ ՝ ԿՈՄԻՏԱՍԱԿԱՆ

 ՀՀ ժողովրդական նկարիչ Էդուարդ Արծրունյանն իր ստեղծագործական կյանքի ընթացքում Կոմիտասին 3 անգամ է անդրադարձել՝ չհաշված արդեն ստեղծված կտավների հեղինակային կրկնօրինակները:

ԱՇՈՏ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ՝ ՄԵՂԵԴԱՅԻՆ ՀՆՉՈՂՈՒԹՅԱՄԲ ԿՏԱՎՆԵՐԻ ՆԿԱՐԻՉԸ

 

Գեղանկարիչ Աշոտ Մելքոնյանի արվեստին ծանոթ եմ դեռևս ուսանողական տարիներից: Նրա 1967 թվականին վրձնած  «Ընտանիք» կտավը Ազգային պատկերասրահի հայկական ժամանակակից կերպարվեստի բաժնի մշտական ցուցադրությունում էր , որը շուրջ մեկ տասնամյակ իմ մշտական ուղեկիցն էր: Դեռևս այն տարիներից տեղյակ էի, որ արվեստագետը մշտական բնակություն է հաստատել ԱՄՆ-ում , հետագայում նրա մասին լսեցի Էդուարդ Արծրունյանից, ում հետ ընկերներ էին, համերկրացիներ և , բնականաբար, բազմաթիվ հուշեր էին նրանց միավորում: 2009 թվականին էլ նրա վախճանի լուրը  հենց  Վարպետիս  տանն առա:

ՇՈՂՇՈՂՈՒՆ ԱԴԱՄԱՆԴԸ՝ ՆԱԴԵԺԴԱ ՊԱՊԱՅԱՆ

 

                ԱՆԱՀԻՏ ԿՈՐՅՈՒՆ

« Ահա շողշողուն ադամանդ, որով հայերը կարող են հպարտանալ այնպես, ինչպես հպարտանում են Ադամյանի անունով: Այն գեղարվեստական ճաշակը, որը ցույց տվեց Պապայանը, չի ունեցել ոչ մի հայ արտիստ, բացառությամբ` վերոհիշյալի: Ինքը` բնությունն է շռայլորեն պարգևել հայ երգչուհուն բացառիկ հարուստ, քաղցրահունչ ձայնով, բայց այս հրաշալի պարգևի հետ միասին բնությունը շնորհել է նրան նաև գեղարվեստական ճաշակով: Հենց այդ ճաշակը և երկնային պարգևն է կախարդական ուժով ցնցել հասարակությանը` թողնելով խոր հետք նրա սրտում»,_ այսպես է արտահահայտվել երգչուհու մասին նրա ժամանակակիցներից մեկը` գրող Շիրվանզադեն: