ԲՈԼՈՐՈՎԻՆ ՈՒՐԻՇ ԱՆԱՀԻՏ

Նկարիչների Միության ամենաավագ անդամ 93-ամյա  Արմեն Աթայանի արվեստանոցն այսօր  հարազատ տան վերածվեց.  այնտեղ իմ դիմանկարը ծնվեց :

ՄԻ ԴԻՄԱՆԿԱՐԻ ՈՒ ՄԻ ԿՅԱՆՔԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԻՑ

Գրիգորյանը իսկական դիմանկարչին հատուկ ձիրք ունի: Շատ ուրախալի է, որ նա կերպարվեստի այդ ամենաբարդ ժանրի ասպարեզում լավ արդյունքների է հասել: Սուր աչք ունի, բնորդի արտաքին ու ներքին նմանությունը որսալու եւ միաժամանակ կտավի գեղանկարչական որակը պահելու ընդունակություն»:

Մարտիրոս Սարյան

Գեղանկարիչ Ալեքսանդր Գրիգորյանի տանն եմ: Ես հարցազրույց եմ վերցնում նրանից, իսկ նա ինձ է դիմանկարում:

ՋՐԱՂԱՑՊԱՆԻ ՈՐԴԻՆԵՐԸ` ՌԵՄԲՐԱՆԴՏՆ ՈՒ ԱՐԾՐՈՒՆՅԱՆԸ...

Երբ Արծրունյանին հարցրեցի, թե ամենաշատը որ նկարչին է սիրում, նա միանգամից պատասխանեց` Ռեմբրանդտին:

ՎԱՐՈՍ ՇԱՀՄՈՒՐԱԴՅԱՆ - 75

Գեղանկարիչ Վարոս Շահմուրադյան (1940 թ., Գյումրի-1977 թ.) ավարտելով Երևանի Փ. Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանը, ընդունվում է գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ (որտեղ էլ հետագայում դասավանդել է 1967-74թթ), այնուհետև ուսումը շարունակում Մոսվայի գեղարվեստաարդյունաբերական ուսումնարանի մոնումենտալ դեկորատիվ գեղանկարի բաժնում: 

ԳԵՐՀԱՐԴ ՌԻԽՏԵՐ` ԱՄԵՆԱՀԱՐՈՒՍՏՆ ՈՒ ԱՄԵՆԱՀԱՋՈՂԱԿԸ...

Գերհարդ Ռիխտերը մեր օրերի   ամենահարուստ և ամենահաջողակ արվեստագետներից  է: 83-ամյա գերմանացի նկարչի աշխատանքները համալրում են աշխարհի ամենահայտնի թանգարանների  հավաքածուները:

ԵՐԲ ԱՊՐՈՒՄ ԵՍ ՆԿԱՐՆԵՐՈՒՄ....

Երբ նկարիչը քեզ է վրձնում, չես կարող ասել, սա ես չեմ. նա քեզ այդպես է տեսնում, ուրիշ բան, որ նա ժամանակի և տարածքի մեջ առաջ կամ ետ է ընկնում կամ էլ կերպարիդ մեջ իր ապրումներն ու զգացումներն է տեղավորում....

ԱՐԾՐՈՒՆՅԱՆԻՆ ՀԻՇԵԼԻՍ...

_ Խոսել մի մարդու մասին, ով քո բարեկամն է և այժմ չկա, շատ դժվար է,_ հուզմունքից փոքր-ինչ երերուն ձայնով այսպես է սկսում մեր զրույցը Գյումրու Մարզային գրադարանի գլխավոր մատենագետ Լուսիկ Արծրունյանը: Դժվար է ասել՝ կարո՞տը, արվեստագետին ներկայացնելու պատասխանատվությու՞նը, թե՞ այլ բան թույլ նշմարվող դող է ներարկել նրա ձեռքերին, բայց երանելի հուշերի հոսքը, որ կծիկված էր առանձին հիշողություններից ագուցված թելիկներից, մեղմ ժպիտ է երիզել դեմքին: Զրուցակիցս նկարիչ Էդուարդ Արծրունյանի հորեղբոր աղջիկն է: Գետինը դեռ սպիտակ հանդերձ էր կրում, երբ պայմանավորվեցինք զրուցել նկարչի մասին, բայց մինչ կհաղթահարվեր պատվարող իրադարձությունների շղթան, ու զրույցը, վերջապես, կկայանար, արևն արդեն չարաճճիորեն զվարճանում էր ցրտին սովոր գյումրեցիների հետ: Եվ ահա օգոստոսյան տապին Մարզային գրադարանի արվեստի բաժնի զով ու հյուրընկալ սրահում գրքերի լուռ ընկերակցությունն ու քաղցրալուր մեղեդին ներդաշնակվում են մեր զգացողություններին:

ԱՐԱՂ ՈՒ ՋՈՒՐ...

 Կեսդարյա ժամանակահատվածը չի խաթարել Արզնու ձորի բնապատկերը: Հանքային աղբյուրների, գետի, բնության և   մատուռի  ամբողջականության մեջ Արփիկ տատը վաղուց է իր տեղը գտել: Նա 50 տարի  իր ամեն օրն  այս ձորում է անցկացրել: Վերջերս նա վատառողջ է, այդ է պատճառը, որ մեր հանդիպում կայացավ նրա տանը:

ԻՆՉՊԻՍԻ ՄԱՐԴ ,ԱՅՆՊԻՍԻ ԱՐՎԵՍՏ

Նոյեմբերի վերջերին էր, երբ մեքենայով երթևեկելիս Լենիգրադյան փողոցի կանգառներից մեկում   Ֆելիքս Եղիազարյանին տեսա: Մտածեցի` ինչ լավ է` նկարիչը Հայրենիք է վերադարձել: Որոշ ժամանակ անց էլ մամուլից տեղեկացա, որ օրեր առաջ ԱՄՆ-ում` երկար հիվանդությունից հետո, նկարիչը վախճանվել է: Անկեղծ ասած, այդ լուրը ցնցեց ինձ` նախ այն, որ նկարիչն այլևս չկա և այն, որ քանիերորդ անգամ նման խոհրդավոր իրավիճակների եմ բախվում: 

Տարիներ առաջ նկարչի մասին նյութ էի հրապարակել ու իմ արխիվում նրա աշխատանքների մի քանի լուսանկարներ են պահպանվում,այսօր դրանք  մեծ սիրով արվեստասերի դատին եմ հանձնում: Այս կերպ  ինձ թեթևացած եմ զգում, բացի այդ շատ եմ ուզում, որ Ֆելիքս Եղիազարյան արվեստագետին Դուք ևս ճանաչեք. նա շատ արժանի է:

EDUARD ARTSRUNYAN. L’ARTISTE DES ARTISTES

   L'artiste peingnait sa dernière toile, et il ne savait pas à ce sujet, personne ne savait à cela. La rose rouge à ma main, le couvre-chef enveloppé à ma tête , je jouissais le plus   beau moment de ma vie.  Sous les sons paisibles de voix de Frank Sinatra baissait une belle  soirée tranquille du jour de l’an.